De kans op darmbloedingen bij langdurig gebruik van acenocoumarol; een cohortonderzoek

Determination of the incidence of emergency intestinal bleeding in patients using acenocoumarol chronically for secundary prevention of myocardial infarction.

Design

Population-based cohort study.

Setting

Sliedrecht health district, the Netherlands.

Method

The cohort consisted of 902 persons taking acenocoumarol. These were followed for a total of 813 person years with respect to occurrence of emergency intestinal bleeding. The control group consisted of their age-matched and population-based controls, who were followed for 17,620 person years. Relative risks for intestinal bleeding were calculated and corrected for age and sex.

Results

Of 142 first bleedings serious enough to require immediate sigmoidoscopy 35 were connected with acenocoumarol (25). The overall incidences in the acenocoumarol cohort and the age-matched controls were 4.3 and 0.6 bleedings100 person years, RR 7.1, p<0.0001. The acenocoumarol bleeders and their controls had symmetrical clinical diagnoses and levels of haemoglobin. However, acenocoumarol bleeders were significantly older and more frequently males. The sex- and age-adjusted RRs were not substantially different, however. Prothrombin times were higher than the target range in 49 of the acenocoumarol bleeders.

In the subjects using alternative compounds that enhance bleeding, bleeding incidences were 0.6 bleedings100 person years (RR 1.0) for the patients on non steroidal anti-inflammatory drugs (NSAIDs); 1.5 (RR 2.5, p<0.05) for aspirin; 1.6 (RR 2.7, 0.05<p<0.1) for dipyridamole.

Conclusion

In an adult population of 5 acenocoumarol users about 25 of the emergency intestinal bleedings are connected with coumarin. The numbers of coumarin bleedings are 4-6 times higher than reported so far. The risk of bleeding from coumarin far exceeds the risks from alternative oral antithrombotic agents, such as aspirin and dipyridamole.

Samenvatting

Doel

De incidentie bepalen van spoedeisende darmbloedingen bij patiënten die chronisch cumarine gebruiken voor de secundaire preventie van een hartinfarct.

Opzet

Prospectief gecontroleerd onderzoek.

Plaats.Sliedrechtse gezondheidsregio

Methode. De cohort bestond uit 902 personen die acenocoumarol gebruikten. Dezen werden gedurende 813 persoonjaren gevolgd om vast te stellen of een spoedeisende darmbloeding optrad. De controlegroep bestond uit leeftijdgenoten die het middel niet gebruikten (17.620 persoonjaren). Relatieve risico's (RR) werden berekend en gecorrigeerd voor leeftijd en geslacht

Resultaten

Van 142 eerste bloedingen die ernstig genoeg waren voor een spoedeisende sigmoïdoscopie, werden er 35 in verband gebracht met acenocoumarol (25). De gemiddelde incidenties in de acenocoumarol-cohort en bij de controlepersonen waren respectievelijk 4,3 en 0,6 bloedingen per 100 persoonjaren, een RR van 7,1 (p < 0,0001). De acenocoumarol-gebruikers en de controlepersonen die een bloeding kregen, hadden vergelijkbare klinische diagnosen en hemoglobinegehalten, maar de eersten waren significant ouder en significant vaker mannen. Correctie voor geslacht of leeftijd gaf echter geen groot verschil in RR. De protrombinetijden waren bij 49 van de acenocoumarol-gebruikers die een bloeding kregen langer dan beoogd. Bij de personen in de controlegroep die andere geneesmiddelen gebruikten welke bloedingsneiging kunnen bevorderen, bedroeg de incidentie van bloeding voor niet-steroïde anti-inflammatoire geneesmiddelen (NSAID's) 0,6 per 100 persoonjaren (RR 1,0), voor acetylsalicylzuur 1,5 (RR 2,5; p < 0,05) en voor dipyridamol 1,6 (RR 2,7; 0,05 < p < 0,1).

Conclusie

In een volwassen populatie van 5 acenocoumarol-gebruikers kan ongeveer 25 van de spoedeisende darmbloedingen in verband gebracht worden met cumarine. Het aantal cumarinebloedingen is 4-6 maal zo groot als tot nog toe gerapporteerd. De kans op bloedingen bij cumarinen is significant groter dan die bij andere orale antitrombotische agentia, zoals acetylsalicylzuur en dipyridamol.