De invloed van immunoscintigrafie met monoklonale antilichamen op bepalingen van hormonen en tumormerkstoffen. Een muis met een staartje!

Effect of immunoscintigraphy with monoclonal antibodies on assays of hormones and tumour markers. Beware of a mousetrap! – The use of monoclonal antibodies in medicine for in-vivo diagnostic methods and for therapeutic purposes will increase in the future. Although monoclonal antibodies possess a high specificity, the animal origin of these antibodies remains a problem. Repeated administration of animal monoclonal antibodies (in vivo) may induce the formation of human antibodies against these monoclonal antibodies. Because animal monoclonal antibodies are also used in laboratory assays (in vitro), the presence of human antibodies against these animal monoclonal antibodies may cause spuriously elevated or depressed results of these assays. The clinician should be alert to this possibility. A case history is presented to demonstrate the problem.

Samenvatting

Het gebruik van monoklonale antilichamen in de geneeskunde voor in vivo diagnostiek en voor therapeutische doeleinden zal naar verwachting de komende jaren sterk toenemen. Hoewel monoklonale antilichamen theoretisch een hoge specificiteit bezitten, blijft de dierlijke oorsprong van deze antilichamen in de praktijk een probleem vormen. Door herhaalde toediening (in vivo) van dierlijke monoklonale antilichamen kunnen humane antilichamen tegen deze monoklonale antilichamen gevormd worden. Aangezien dierlijke monoklonale antilichamen ook worden gebruikt bij laboratoriumbepalingen (in vitro), kan de aanwezigheid van humane antilichamen tegen deze dierlijke monoklonale antilichamen leiden tot foute uitkomsten van deze bepalingen. Een en ander wordt aan de hand van een ziektegeschiedenis gedemonstreerd.

Bij het interpreteren van laboratoriumuitslagen dient met dit fenomeen rekening gehouden te worden.