De insulinereceptor

Klinische praktijk
C.P. de Vries
T.W. van Haeften
TJ. Wieringa
E.A. van der Veen
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1990;134:891-5

Inleiding

Insuline is voor vele cellen een belangrijk regulerend hormoon. Insuline is betrokken bij het metabolisme van koolhydraten, eiwitten en vetten en is het belangrijkste hormoon voor het reguleren van het bloedglucosegehalte. Voordat insuline zijn werking kan uitoefenen, moet het eerst gebonden worden aan een specifieke insulinereceptor. Aangezien de kennis betreffende deze receptor en de inzichten omtrent de rol van deze receptor bij diabetes mellitus type II de laatste jaren aanzienlijk is toegenomen, lijkt het nuttig wat uitgebreider hierop in te gaan. Voor een uitgebreid literatuuroverzicht verwijzen wij naar de publikaties van De Vries et al.12

Functie

De insulinereceptor is de plaats van interactie van insuline met de voor insuline gevoelige cellen. Deze receptor, die voor het eerst in 1971 werd aangetoond, heeft twee belangrijke functies: het herkennen van het insulinemolecuul door het met grote affiniteit en specificiteit te binden en het doorgeven van een signaal naar het…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis Vrije Universiteit, afd. Endocrinologie, Postbus 7057, 1007 MB Amsterdam.

Dr.C.P.de Vries, biochemicus; T.W.van Haeften en prof.dr.E.A.van der Veen, internisten.

Academisch Ziekenhuis, afd. Endocrinologie, Leiden.

Dr.Tj.Wieringa, biochemicus.

Contact dr.C.P.de Vries

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties