Het afgelopen decennium fungeerden steeds meer huisartsenspoedposten als poortwachter voor zelfverwijzers in het ziekenhuis. Een verlichting voor de SEH’s, maar wat betekende dat voor de drukte op de HAP’s?
Sommigen wandelen binnen met een ingegroeide teennagel, anderen komen binnengestrompeld met hevige pijn op de borst. Triagist Emilie Graafland ziet dat zelfverwijzers zich in steeds grotere aantallen melden bij de twee vestigingen van haar huisartsenpost, Zaanstreek Waterland.
Echt welkome bezoekers zijn dat niet altijd. ‘Patiënten begrijpen soms niet goed dat de huisartsenpost bedoeld is voor spoedzorg. Die zien de HAP als een soort avondpolikliniek waar ze naartoe kunnen als dat beter in hun werkschema past. Maar we zien ook mensen die überhaupt geen eigen huisarts hebben. Zij weten niet waar ze anders terechtkunnen.’
Daarmee neemt de toch al forse werkdruk…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties