De 'Halcion-affaire' in 1979, een loos alarm?

– In the course of 1979 the Netherlands Centre for Monitoring of Adverse Reactions to Drugs (NARD) received a remarkably large number of reports on patients with unusual and complex psychic disturbances, attributed to the use of the then recently marketed hypnotic triazolam. The interpretation of the data was difficult, however, and several questions could at that time not be properly answered. In the past 10 years a specific benzodiazepine withdrawal syndrome has been identified, showing many similarities with the disturbances as reported in association with triazolam. In addition similar adverse experiences with triazolam have been reported in many other countries. Tablets containing 1 mg and 0.5 mg triazolam, as were widely used in The Netherlands, have in the mean time been globally removed from the market. It is concluded that the ‘triazolam syndrome’ may be explained as a combination of strong benzodiazepine effects and withdrawal phenomena. The ultra short half-life of triazolam and the high doses used may have contributed to the problems as observed in The Netherlands. The signal perceived by the NARD appears to have been a valuable warning, rightly casting doubt on the safety of triazolam and the original dosage recommendations.

Samenvatting

In de zomer van 1979 is in Nederland een opmerkelijk groot aantal patiënten gemeld met psychische stoornissen van ongewone aard, die waren toegeschreven aan het gebruik van triazolam. Bij de huidige stand van de wetenschap kunnen deze reacties ongedwongen worden verklaard als een samengaan van benzodiazepine-effecten en -onttrekkingsverschijnselen. Dat juist triazolam aanleiding heeft gegeven tot problemen, hangt waarschijnlijk samen met de uitzonderlijk korte werkingsduur ervan en met de hoge doses die werden gebruikt. Van equipotente hoeveelheden van andere benzodiazepinederivaten met een vergelijkbare farmacokinetiek kunnen echter overeenkomstige bijwerkingen worden verwacht.

De meest voor de hand liggende verklaring van het feit dat het probleem destijds beperkt was tot Nederland, is dat triazolam het allereerst in Nederland (en België) op ruime schaal is geïntroduceerd en tot juli 1979 in de meeste andere landen maar in geringe mate was gebruikt. Recente berichten uit andere landen, met name uit Frankrijk, de Bondsrepubliek Duitsland en de Verenigde Staten, wijzen echter op het bestaan van verwante problemen met triazolam als destijds in ons land.

De informatie die sinds 1979 ter beschikking is gekomen, rechtvaardigt de conclusie dat het signaal destijds geen loos alarm was, maar een waardevolle vroegtijdige waarschuwing dat triazolam bij algemeen gebruik minder veilig is dan tot dan toe werd aangenomen en dat bijwerkingen kunnen vóórkomen waarover toen nog onvoldoende bekend was.