Samenvatting
In dit artikel beschrijf ik de geschiedenis van de ‘body mass index’ (BMI). Op deze manier laat ik zien dat geneeskundige standaarden niet alleen bepaald worden door medisch-inhoudelijke argumenten, maar ook door sociale en praktische overwegingen, zoals de beschikbaarheid van meetinstrumenten.
Buikomvang: geen onderscheid tussen visceraal en subcutaan vet
Het zou een verslechtering zijn als enkel de buikomvang de standaard wordt voor bepalen van gezondheid gerelateerd overgewicht. Immers is de lokatie van opgeslagen vetten bepalend voor gezondsheidsrisico's. De buikomvang maakt geen verschil tussen visceraal of subcutaan opgeslagen vetten, bekend mag zijn dat alleen visceraal vet gezondheid gerelateerde risico's meebrengt. De buikomvang geeft enkel de omvang en het volume weer. Inmiddels zijn er zeer betrouwbare Body Impedance Analysis apparaten beschikbaar die, mits de meting met 5 frequenties wordt uitgevoerd, wel accuraat kunnen bepalen of er sprake is van gezondheidsrisico dragende vetdeposito's. Indien daarbij de formule van LMDI ( Lean Mass Diet Index van de ALizonneTherapie voor gewichtscorrectie) wordt gehanteerd, geeft dat een juiste weergave van de gezondheidsrisico's bij een te hoog gewicht.
Claudia Lugt, arts, directeur-eigenaar Alizonne