Inleiding
In 1982 berichtten wij in dit tijdschrift over de eerste resultaten van de extra-intracraniële overloopoperatie.1 Het leek dat wij hier te maken hadden met een betrekkelijk veilige operatie, die zou kunnen leiden tot een vermindering van nieuwe cerebrale ischemische stoornissen bij patiënten die tevoren een ischemie met voorbijgaande of lichte blijvende verschijnselen hadden gehad. Deze indruk was gebaseerd op een vergelijking tussen het aantal herseninfarcten, ontstaan in de betrekkelijk korte follow-up-periode van 22 maanden, en uit de literatuur bekende cijfers betreffende de kans op herhaling van een ischemie bij patiënten die reeds cerebrale ischemieën hadden gehad. Het bewijs voor de doeltreffendheid van de overloopoperatie kon echter slechts met zekerheid geleverd worden door een gerandomiseerd onderzoek naar het voorkomen van herseninfarcten bij 2 identieke groepen patiënten, van wie de leden van één groep wel en van de andere groep niet zouden worden geopereerd. Bijkomende voorwaarden in een dergelijk geval…
Reacties