Goede geneeskunde omvat veel feitenkennis. Anatomie is daarvan een klassiek voorbeeld. Zo moet een chirurg bij een buikoperatie goed de ingewikkelde structuur van de bursa omentalis kennen. Als medisch student had ik met dergelijke onderwerpen grote moeite, deels vanwege mijn gebrek aan ruimtelijk inzicht, deels vanwege de weinig inspirerende colleges van de toenmalige docenten. Uiteindelijk heb ik het vak onder de knie gekregen, dankzij een zogenaamde repetitor (een ‘wilde’ docent met een leslokaal aan huis, die apart werd betaald). Je zat daarbij in een klasje met jaargenoten, kopieerde trouw de tekeningen van de repetitor en noteerde zijn uitleg. Zo haalde ik toch nog een voldoende voor anatomie.
Later verbeterde het medische onderwijs, onder meer door terugkoppeling in de vorm van evaluatieformulieren waarop studenten hun mening konden geven. Onderwijskwaliteiten kwamen in tel. Aan mijn huidige medische faculteit verscheen een begaafde docent anatomie, die zich voor de collegezaal in een laken hulde…
Artikelinformatie
Reacties