De epidemiologie van medische fouten: enkele methodologische kwesties

Klinische praktijk
R.W.M. Giard
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2005;149:2157-62
Abstract

Samenvatting

- Om te weten hoeveel fouten artsen maken, is epidemiologisch onderzoek nodig.

- Het aantal geconstateerde fouten in relatie tot het aantal behandelde patiënten maakt een risicoschatting mogelijk.

- Een eerste vereiste voor een dergelijke studie is een goede eenduidige werkdefinitie van het begrip ‘fout’, maar die blijkt erg lastig: de afloop van een interventie alleen kan niet dienen als criterium; ook het uitgevoerde werkproces moet daarin meegenomen worden.

- De beschikbare observatiemethoden zijn retrospectief statusonderzoek en prospectieve participerende observatie, en deze dienen zowel proces- als uitkomsttoetsing te omvatten.

- De gehanteerde methoden blijken niet vrij van meetfouten en dat heeft gevolgen voor de interpretatie van de uitkomsten: de reproduceerbaarheid van het oordeel ‘fout’ en met name de vermijdbaarheid ervan blijkt beperkt.

- Bij het onderzoeken en bevorderen van de veiligheid zal het accent niet bij uitkomst-, maar bij procestoetsing moeten liggen.

Ned Tijdschr Geneeskd 2005;149:2157-62

Auteursinformatie

Medisch Centrum Rijnmond-Zuid, locatie Clara, afd. Klinische Pathologie, Postbus 9119, 3007 AC Rotterdam.

Hr.dr.R.W.M.Giard, patholoog-klinisch epidemioloog

(giardr@mcrz.nl).

Contact (giardr@mcrz.nl)

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties