De discusprothese: mythen en feiten

- The results of surgical treatment of degenerative low-back conditions by means of a fusion (spondylodesis) are in general less predictable than operative treatments for arthrosis of the (large) peripheral joints.

- Recently, new techniques of disc replacement have been developed as an alternative to traditional fusion operations. The most important theoretical advantage is the prevention of adjacent segment degeneration in the longer term.

- Because the disc prosthesis replaces the presumably painful intervertebral disc – just as an intercorporal fusion – the short-term results are expected to be comparable to ventral fusion. The results with a short follow-up period described in the literature are comparable to those published for spondylodesis. – However, disc prosthesis requires a more extensive approach and therefore more serious complications are to be expected. In the longer term, prosthesis-related complications can be expected because these prostheses are used in young and active patients.

- Despite 15 years of small-scale experience in some European countries, there is a lack of reliable information about the middle and long-term performance of these prostheses in the peer-reviewed literature.

- Therefore, these implantations should be regarded as experimental procedures and should be confined to clinical trials in centres with sufficient experience in the operative treatment of degenerative low-back conditions as well as the necessary infrastructure to follow up these usually young patients in a scientifically responsible manner over a period of decades. These centres should also have the expertise necessary to adequately deal with the possible complications.

Samenvatting

- De resultaten van de chirurgische behandeling van degeneratieve lagerugpijn door middel van een verstijving (spondylodese) zijn minder voorspelbaar in hun succes dan de operatieve behandelingen voor artrose van de (grote) perifere gewrichten.

- Er zijn technieken ontwikkeld voor de vervanging van een degeneratieve tussenwervelschijf door een gewrichtsprothese als alternatief voor de spondylodese. Als belangrijk theoretisch voordeel geldt dat degeneratie van aangrenzende segmenten op langere termijn voorkomen zou kunnen worden.

- Omdat de discusprothese de (degeneratieve) intervertebrale discus vervangt – net als bij een intercorporele spondylodese – is het niet aannemelijk dat de kortetermijnresultaten substantieel zullen verschillen. De in de literatuur beschreven resultaten met korte follow-up zijn inderdaad vergelijkbaar met de gepubliceerde resultaten van spondylodesen.

- Chirurgisch-technisch zijn de risico's op complicaties vanwege de noodzaak tot een uitgebreidere benadering groter dan bij spondylodesen. Op de langere termijn zijn bovendien prothesegerelateerde complicaties te verwachten.

- Ondanks bijna 15 jaar kleinschalige klinische ervaring met de discusprothese in Europa, zijn er onvoldoende betrouwbare langeretermijnresultaten in de literatuur beschikbaar.

- Het plaatsen van een discusprothese dient beschouwd te worden als experimentele chirurgie. Deze ingrepen dienen plaats te vinden binnen het kader van klinische trials in klinieken met voldoende infrastructuur, zodat de veelal jonge patiënten tientallen jaren op een wetenschappelijk verantwoorde manier gecontroleerd kunnen worden. Deze klinieken moeten ook over voldoende expertise beschikken om eventuele complicaties adequaat te kunnen behandelen.