De chirurgische behandeling van lymfadenitis door niet-tuberculeuze mycobacteriën bij kinderen

– A retrospective study was made of 43 consecutive cases of children with the diagnosis of non-tuberculous mycobacterial lymphadenitis treated in our surgical department between 1976 and 1992. In 16 of the 42 children the diagnosis was initially missed and these children elsewhere underwent incision and drainage resulting in a chronic sinus. In 37 children the disease was localized in the head-and-neck area, while in the other 6 inguinal or axillary lymph nodes were involved. All 43 children underwent a regional lymph node dissection with a partial parotidectomy in three. In 5 children recurrent disease developed within 4 months after dissection. The recurrences were all successfully treated with additional surgery. In none of the children did the dissection result in permanent damage of nerves, especially not of the facial nerve. The cosmetic results were good but depended on the possibilities of entering the neck through a cosmetically ideal incision.

Early recognition of the disease is of the utmost importance for an adequate surgical and cosmetically desirable result. An aggressive surgical therapy is advocated and will not result in permanent damage provided the surgeon has the technical skill required for neck dissections.

Samenvatting

De gegevens van 43 kinderen in de leeftijd van 1 tot 11 jaar die van 1976 tot en met 1991 chirurgisch werden behandeld voor een niet-tuberculeuze-mycobacteriële (NTM)-lymfadenitis werden retrospectief bestudeerd. Bij 16 van de 43 kinderen was de diagnose in eerste instantie niet gesteld en waren elders incisie en drainage verricht met als resultaat een chronische sinus. Bij 37 kinderen was de aandoening gelokaliseerd in de hals, terwijl bij de 6 overigen lies- of okselklieren waren aangedaan. Alle 43 kinderen ondergingen een regionale klierdissectie, met bij 3 een partiële parotidectomie. Bij 5 kinderen ontstond alsnog een recidief binnen 4 maanden na de behandeling en deze recidieven konden alle met succes chirurgisch worden behandeld. Bij geen van de kinderen ontstond blijvend letsel van hersenzenuwen, met name niet van de N. facialis. Het kosmetisch resultaat was in alle gevallen bevredigend, maar hing sterk af van de mogelijkheid om de kosmetisch meest ideale toegang tot de hals te kunnen gebruiken, gezien de eerdere behandelingen.

Uit dit onderzoek blijkt dat vroege herkenning van het ziektebeeld van belang is om met chirurgische therapie een goed en kosmetisch verantwoord resultaat te bereiken. Een agressieve chirurgische therapie is de eerste keus en leidt niet tot blijvende schade mits de behandelend chirurg beschikt over de technische vaardigheden om halsklierdissecties bij kinderen uit te voeren.