De behandeling van de ziekte van Hodgkin: winst- en verliesrekening

De vooruitgang in de behandelingsresultaten van de ziekte van Hodgkin in de afgelopen 25 jaar behoort nog steeds tot de grote succesverhalen in de oncologie. Betekende vóór 1960 de diagnose ‘ziekte van Hodgkin’ vaak een doodvonnis (de overlevingscijfers waren niet beter dan die van het bronchuscarcinoom nu), met de komst van de megavoltapparatuur en later de polychemotherapie is het gelukt om spectaculaire responspercentages te verkrijgen, resulterend in 80-90 ziektevrije overleving in de lage stadia,12 en 60-70 in de hoge stadia.3 Door de invoering van de stadiëringslaparotomie kon de klinische stadiëring (volgens de zogenaamde Ann Arbor-classificatie)4 worden getoetst en werd de grote betekenis van miltaantasting duidelijk. In langlopende klinische onderzoeken, o.a. van de European Organisation for Research and Treatment of Cancer (EORTC), konden prognostische factoren worden onderscheiden, zoals leeftijd van de patiënt, aantal aangedane klierstations, histologisch subtype en algemene verschijnselen van de ziekte.56 Door de…