De behandeling van de idiopathische facialisverlamming

Opinie
R.H. Enting
A.W.A. Lensing
B.W. Ongerboer de Visser
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1998;142:436-8
Abstract

Zie ook het artikel op bl. 438.

De frequentste oorzaak van een perifere facialisverlamming is de verlamming van Bell. De verlammingsverschijnselen ontstaan doorgaans acuut en kunnen samengaan met verminderde smaak, met oorpijn en overgevoeligheid voor harde geluiden.1 Er zijn verschillende theorieën over de etiologie; de meest genoemde zijn een auto-immuunaandoening, ischemie of een virale oorzaak.1 Recentelijk werd met behulp van de polymerasekettingreactie aannemelijk gemaakt dat het herpes-simplexvirus (HSV) type 1 een belangrijke rol speelt in het ontstaan van de verlamming van Bell.23

De verlamming van Bell herstelt zonder behandeling bij 85 van de patiënten volledig of met minimale restverschijnselen.1 4 Naarmate het herstel sneller begint, is de prognose beter. Patiënten met persisterende restverschijnselen kunnen naast de verlammingsverschijnselen ook synkinesen of minder frequent een contractuur of hemifacialisspasme krijgen. Synkinesen bestaan uit onwillekeurige bewegingen van spieren, in dit geval aangezichtsspieren, tezamen met willekeurige bewegingen. De autonome variant…

Auteursinformatie

Academisch Medisch Centrum, afd. Neurologie en Klinische Neurofysiologie, Meibergdreef 9, 1105 AZ Amsterdam.

R.H.Enting en dr.A.W.A.Lensing, assistent-geneeskundigen; prof.dr. B.W.Ongerboer de Visser, neuroloog-klinisch neurofysioloog.

Contact prof.dr.B.W.Ongerboer de Visser

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties