De Audioscope III in de huisartspraktijk: een geschikt instrument voor het vaststellen van slechthorendheid in vergelijking met de screeningsaudiometer

To compare the results of hearing tests performed with the Audioscope III and the classical audiometer.

Design

Cross-sectional study.

Setting

Two general practices in South Limburg, the Netherlands.

Method

The hearing of 115 patients aged 55-93 years who visited the practice for any reason was tested with the Audioscope III and subsequently with the screening audiometer, in two silent examination rooms. The tests were performed independently by two general practice trainees. Finally, the subjects were asked which instrument they preferred. An ear was diagnosed as ‘hard of hearing’ if the Fletcher index measured with the audiometer was > 30 dB or if, with the Audioscope III, 1, 2, 3 or 4 tones were not heard at 40 dB.

Results

Depending on the number of tones not heard, the agreement between the measuring results ranged from 65 to 86. If subjects during the examination with the Audioscope III failed to hear ≥ 2 tones at 40 dB, the conclusion ‘hardness of hearing’, judged by the audiometric results, was correct in all cases. Conversely, the proportion of ears incorrectly diagnosed as ‘not abnormal’ at this limit was 39. Hearing tests with the Audioscope III took little time (0.5-4 minutes) and were in general tolerated well.

Conclusion

The Audioscope III is a useful instrument in situations in which there is a high prevalence of auditory disorders, for instance in general practices with a relatively elderly patient population.

Samenvatting

Doel

Vergelijken van de resultaten van gehoortests uitgevoerd met de Audioscope III en de klassieke audiometer.

Opzet

Transversaal.

Plaats

Twee huisartspraktijken in Zuid-Limburg.

Methode

Bij 115 patiënten van 55-93 jaar oud die om een willekeurige reden de praktijk bezochten werd het gehoor getest met de Audioscope III en vervolgens met een screeningsaudiometer in twee geluidarme onderzoekskamers. De tests werden onafhankelijk van elkaar uitgevoerd door 2 huisartsen in opleiding. Deelnemers werd tot slot gevraagd naar hun voorkeur voor één der instrumenten. Een oor werd als ‘slechthorend’ gediagnosticeerd, indien de Fletcher-index, gemeten met de audiometer, ≥ 30 dB bedroeg, dan wel indien met de Audioscope III 1, 2, 3 of 4 tonen niet werden gehoord op 40 dB.

Resultaten

Afhankelijk van het aantal niet gehoorde tonen varieerde de overeenstemming tussen de meetresultaten van 65 tot 86. Als deelnemers tijdens het onderzoek met de Audioscope III ≥ 2 tonen niet hoorden op 40 dB, was de conclusie ‘slechthorendheid’ in alle gevallen terecht, afgemeten aan de audiometeruitslag. Omgekeerd bedroeg bij deze grenswaarde het percentage ten onrechte als ‘niet-afwijkend’ gediagnosticeerde oren 39. Gehoortests met de Audioscope III verliepen snel (0,5-4 min) en werden in het algemeen goed verdragen.

Conclusie

De Audioscope III is een nuttig instrument in die situaties waarin een hoge prevalentie van gehoorstoornissen bestaat, zoals in de huisartspraktijk met een relatief oude patiëntenpopulatie.