artikel
Het is erg lastig om het aantal verloren levensjaren door covid-19 te meten, doordat de onderliggende gezondheidsproblemen van de mensen die eraan overlijden niet volledig in beeld zijn. Bram Wouterse en collega’s van de Erasmus School of Health Policy and Management hebben schattingen gemaakt van deze verloren levensjaren door 3 scenario’s te modelleren op basis van onderliggende comorbiditeit.
Scenario 1 is het minst selectief: het geeft het leeftijdsspecifieke risico weer om te sterven aan covid-19, onafhankelijk van de gezondheid. Daarmee is de prevalentie van morbiditeit na de pandemie even hoog als ervoor. Het totale aantal verloren levensjaren is dan bijna 82.000 bij mannen en bijna 60.000 bij vrouwen; gemiddeld ongeveer 8,7 per overledene.
In scenario 2 gaan de onderzoekers uit van de fracties comorbiditeit die de covid-19-doden hadden volgens het RIVM: 21,1% van hen had COPD, 22,6% diabetes en 35,7% chronisch hartfalen. Deze comorbiditeiten verlagen de gemiddelde levensverwachting. Daarmee komt de schatting uit op bijna 70.000 verloren levensjaren van mannen en ruim 50.000 van vrouwen; circa 7,4 verloren levensjaren per overledene.
Bij scenario 3 houden de onderzoekers ook rekening met selectieve sterfte in verpleeghuizen, waar een groot deel van de covid-19-overlijdens heeft plaatsgevonden. Bij verpleeghuisbewoners is veel sprake van comorbiditeit en is de levensverwachting veelal lager dan bij mensen met COPD, diabetes of chronisch hartfalen. Zelfs in dit meest selectieve scenario was het totale aantal verloren levensjaren nog bijna 52.000 bij mannen en ruim 38.000 bij vrouwen; zo’n 5,5 per overledene (bron: Netspar Design Paper 169. 2021: online maart).
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties