Consensus preventie van herpes neonatorum

- On 16th January 1987, a consensus meeting on the prevention of neonatal herpes was held in Rotterdam.

The most important conclusion of this meeting was that screening for herpes simplex virus (HSV) of pregnant women ‘at risk’, starting between week 32 and 36 of pregnancy, should not be performed as a routine. Instead, cultures have to be taken (1) during delivery, from the cervix and the usual location of the recurrence and (2) after delivery from the child (oropharynx).

Among those present, there was general consensus on the proposition that pregnant women ‘at risk’, not showing manifest herpetic lesions, should be allowed normal vaginal delivery. No consensus was reached concerning patients with a recurrence. Major considerations to accept a vaginal delivery in both situations are:

1. Only 1-2 of pregnant women with recurring genital herpes asymptomatically shed the virus during delivery.

2. Neonatal herpes occurs in only 2-4 of neonates exposed to the virus during delivery.

3. Antiviral therapy is available (i.e. aciclovir).

4. The results of viral cultures can be available within the incubation period (i.e. within four days).

Everyone agreed that a Caesarean section is indicated in the case of an extensive, and thus possibly primary, herpetic infection during the last two weeks of pregnancy. No consensus was reached on the proposal of the organizing committee, to give prophylactic treatment with aciclovir to neonates in the case of positive viral cultures in mother and (or) child.

Samenvatting

Op 16 januari 1987 vond in Rotterdam een consensusbijeenkomst plaats over de preventie van herpes neonatorum. De belangrijkste conclusie was, dat het routinematig screenen op herpes simplexvirus (HSV) van risico-zwangeren, vanaf de 32e-36e zwangerschapsweek, niet zinvol is. In plaats daarvan dienen bij de vrouw durante partu kweken afgenomen te worden van de cervix uteri en van de plaats waar het recidief meestal optreedt, en dienen bij het kind post partum kweken te worden afgenomen van de orofarynx.

Er werd consensus bereikt over de stelling dat risico-zwangeren zonder manifeste herpeslaesies langs vaginale weg kunnen bevallen, maar er werd geen consensus bereikt over het beleid bij patiënten met een recidief. De belangrijkste overwegingen om in beide situaties een vaginale baring te accepteren, zijn:

– Slechts 1-2 van de zwangeren van wie bekend is dat zij recidiverende herpes genitalis hebben doorgemaakt scheidt ten tijde van de baring het virus symptoomloos uit.

– Slechts bij 2-4 van de pasgeborenen die durante partu aan het virus worden blootgesteld ontstaat herpes neonatorum.

– Er is antivirale therapie beschikbaar (aciclovir).

– De kweekuitslag kan nog binnen de incubatieperiode (minimaal 4 dagen) bekend zijn.

Men was het erover eens dat bij een uitgebreide en dus mogelijk primaire herpes genitalis in de laatste twee weken van de zwangerschap sectio caesarea is geïndiceerd. Er werd geen consensus bereikt over het voorstel van de voorbereidingsgroep om, indien de uitslag van de HSV-kweek van moeder en (of) kind positief is, het kind profylactisch aciclovir toe te dienen.