Computerondersteund onderwijs voor het leren oplossen van neurologische problemen; een gerandomiseerd onderwijskundig onderzoek

To determine the effect of computer-based medical teaching (CBMT) as a supplementary method to teach clinical problem-solving during the clerkship in neurology.

Design

Randomized controlled blinded study.

Setting

Academic Medical Centre, Amsterdam, the Netherlands.

Method

103 Students were assigned at random to a group with access to CBMT and a control group. CBMT consisted of 20 computer-simulated patients with neurological diseases, and was permanently available during five weeks to students in the CBMT group. The ability to recognize and solve neurological problems was assessed with two free-response tests, scored by two blinded observers.

Results

The CBMT students scored significantly better on the test related to the CBMT cases (mean score 7.5 on a zero to 10 point scale; control group 6.2; p < 0.001). There was no significant difference on the control test not related to the problems practised with CBMT.

Conclusion

CBMT can be an effective method for teaching clinical problem-solving, when used as a supplementary teaching facility during a clinical clerkship. The increased ability to solve problems learned by CBMT had no demonstrable effect on the performance with other neurological problems.

Samenvatting

Doel

Vaststellen of computerondersteund onderwijs (COO) effectief is als aanvullende onderwijsmethode tijdens een coassistentschap neurologie.

Opzet

Gerandomiseerd, gecontroleerd en geblindeerd onderzoek.

Plaats

Academisch Medisch Centrum, Amsterdam.

Methode

Van 103 co-assistenten kwamen 52 door loting in een groep die toegang kreeg tot COO en 51 in een controlegroep. COO bestond uit 20 gesimuleerde patiënten met neurologische aandoeningen en was gedurende 5 weken toegankelijk voor de experimentele groep. Het vermogen om klinische problemen op te lossen werd onderzocht met behulp van twee toetsen bestaande uit korte open vragen, die blind werden beoordeeld door twee personen (mediane kappa: 0,93).

Resultaten

COO-studenten hadden een significant beter resultaat met de toets bestaande uit vragen over ziekten die met COO waren onderwezen (gemiddelde score 7,5 op een schaal van 0-10; controlegroep: 6,2; p < 0,001). Er was geen significant verschil tussen de uitslagen van beide groepen op de controletoets over niet met COO behandelde ziekten.

Conclusie

COO kan een effectieve methode zijn voor het leren oplossen van klinische problemen, wanneer het wordt toegepast als aanvullende onderwijsmethode tijdens een co-assistentschap. Het effect strekte zich niet uit tot problemen die niet met COO werden behandeld.