Acetazolamide toevoegen aan een lisdiureticum zou een gunstig effect hebben op de ontwatering bij gedecompenseerd hartfalen, zonder toename van complicaties. Hoe verandert dit het landschap van diuretische combinatietherapie?
Lisdiuretica zijn dan wel de hoeksteen van de behandeling van acuut gedecompenseerd hartfalen, maar zaligmakend zijn ze niet.1 Ondanks hoge doseringen wordt snelle ontwatering niet altijd bereikt. In de DOSE-trial – waarbij DOSE staat voor ‘diuretic optimization strategies evaluation’ – bereikte slechts 18% van de patiënten in de groep met een hoge dosis furosemide volledige ontwatering na 72 uur.2 Een hoge dosis betekende 2,5 keer de eigen orale dosis intraveneus.
Bij een substantieel deel van de patiënten met acuut hartfalen treedt gedurende de behandeling diureticaresistentie op. Ondanks een adequate dosering van een lisdiureticum wordt dan onvoldoende natriurese bereikt, wat gepaard gaat met een hogere mortaliteit.3 Deze diureticaresistentie wordt onder andere veroorzaakt door de compensatoire toename van natriumresorptie in andere delen van het nefron, waarmee het effect van het lisdiureticum teniet wordt gedaan.3 Theoretisch gezien kan het combineren van diuretica met verschillende aangrijpingspunten, ook wel sequentiële nefronblokkade…
Reacties