Coeliakie: emancipatie van een kinderziekte

Coeliac disease: emancipation of a childhood disease

Our understanding of the pathophysiology and clinical aspects of coeliac disease has improved significantly in the last decades and simultaneously the prevalence of the disease has increased enormously, therefore, the new Dutch practice guideline on coeliac disease and dermatitis herpetiformis is very welcome, because it informs the medical society regarding the new scientific insights and provides helpful tools for clinical practice. However, a few remarks are warrantable. For example: the prevalence rates for coeliac disease of 0.5 to 1.3% of the total Dutch population are disputable and the definition of ‘clinical suspicion of coeliac disease’ calls for clarification. Furthermore, with regard to the follow-up of patients: who does what, and how often is still to be defined.

De afgelopen decennia is onze kennis over coeliakie enorm toegenomen. Zo zijn er belangrijke veranderingen bekend geworden over prevalentie, klinische presentatie, behandeling en het optreden van complicaties. Deze nieuwe kennis is opgenomen in de CBO-richtlijn ‘Coeliakie en dermatitis herpetiformis’ (http://www.cbo.nl/Downloads/303/rl_coeliakie_08.pdf). Er zijn een aantal kanttekeningen te plaatsen bij deze richtlijn. Zo vraagt de stelligheid waarmee de prevalentie van coeliakie in Nederland op 0,5-1,3% wordt gesteld enige nuancering, is het begrip klinische verdenking op coeliakie onduidelijk en is het bij de follow-up de vraag wie wat controleert en hoe vaak.

Verschil screeningsstudies en daadwerkelijke aantal patiënten

Een opmerkelijk feit dat naar voren komt uit epidemiologisch onderzoek is het grote verschil tussen het aantal mensen met coeliakie dat bij screeningsonderzoek gevonden wordt en het daadwerkelijke aantal patiënten. De screeningsstudies worden uitgevoerd in gezonde populaties kinderen en volwassenen en laten internationaal, een prevalentie van coeliakie zien die systematisch op 0,5-1,3% ligt…