Inleiding
In 1972 beschreven Black et al. een aantal chemische produkten, afgeleid van histamine, die in staat waren het effect van histamine op de maagzuursecretie te remmen.1 Hiermede bevestigden deze onderzoekers de hypothese van Ash en Schild dat er minstens twee receptoren voor histamine in het lichaam aanwezig moeten zijn.2 De hypothese berust op de bevinding dat conventionele antihistaminica niet in staat zijn alle effecten van histamine te remmen, met name niet de werking van histamine op de maagzuursecretie. De ‘oudere’ antihistaminica worden H1-receptorantagonisten genoemd en de later ontwikkelde middelen die specifiek het effect van histamine…
Artikelinformatie
Aanvaard op
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1986;130:716-9
Vakgebied
Reacties