Ciclosporine: kern- en randindicaties

Klinische praktijk
L. Offerhaus
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1989;133:12-6

Ciclosporine (Cyclosporin A) is één van de cyclische polypeptiden die in 1972 in het laboratorium van de firma Sandoz werden geïsoleerd uit de mycelia van bepaalde bodemschimmels afkomstig uit de Verenigde Staten en Noorwegen. De stof had een geringe fungistatische werking en leek weinig toxisch te zijn. Pas bij verder systematisch onderzoek bleek dat ciclosporine een selectieve immunosuppressieve werking had, die zich voornamelijk uitte in een afremming van de produktie van interleukine-2 en gamma-interferon, beide functies van de helper-T-cellen. Ook worden de vrijzetting en (of) synthese van interleukine-1 uit monocyten geblokkeerd. Eén van de voordelen van deze selectiviteit is dat ciclosporine de myelotoxische eigenschappen van conventionele immunosuppressiva zoals azathioprine mist.12

In 1977 werd ciclosporine voor het eerst toegepast als immunosuppressivum bij niertransplantatie; doordat de niet uit het dierexperiment bekende nefrotoxiciteit van het middel aanvankelijk versleten werd voor een afstotingsreactie van het transplantaat, heeft het enkele jaren geduurd alvorens…

Auteursinformatie

Dr.L.Offerhaus, internist, Postbus 119, 2280 AC Rijswijk.

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties