Samenvatting
- Hartfalen door een systolisch functieverlies van de hartspier gaat vaak gepaard met een toename van de intraventriculaire geleidingstijd, zichtbaar als een QRS-duur > 120 ms.
- Deze geleidingsvertraging veroorzaakt een elektrische asynchronie van de kamers en daardoor een verdere afname van de systolische functie, verandering van vullings- en relaxatietijd, en mitralisklepinsufficiëntie.
- Chronische simultane stimulatie van rechter en linker kamer bij patiënten met hartfalen gaat gepaard met verbetering van de functionele toestand, de kwaliteit van leven en de inspanningstolerantie.
- De huidige implantatieprocedure is nog tijdrovend omdat het moeilijk is de geleider goed te verankeren in een epicardiale vene van de linker kamer.
- Omdat hartfalen gepaard gaat met een verhoogde kans op ventrikelfibrilleren, is de combinatie van een biventriculaire stimulator met een implanteerbare automatische defibrillator soms nodig.
- Voorlopige berekeningen tonen aan dat per jaar circa 750 patiënten met ernstig hartfalen in aanmerking komen voor de biventriculaire stimulator.
Reacties