Dames en Heren,
Het probleem van pijn in het algemeen en van chronische benigne pijn in het bijzonder staat de laatste jaren in het middelpunt van de belangstelling. Dit blijkt onder meer uit de pijnteams die in vele algemene ziekenhuizen worden gevormd. Vrijwel altijd gaat het hierbij om diagnostiek en behandeling van volwassen personen met acute of chronische nociceptieve pijn. Chronische pijn waarbij geen sprake is van aantoonbaar nociceptief substraat, blijft vooralsnog binnen de curatief gerichte geneeskunde een relatief onbekend fenomeen en is derhalve een moeizaam te beïnvloeden probleem.1 Dat dergelijke chronische pijn ook bij kinderen en jongeren voorkomt en kan leiden tot een ernstige handicap, is evenmin bekend. Dit blijkt uit een aantal ziektegevallen waarmee wij in betrekkelijk korte tijd werden geconfronteerd.
Patiënt A was een 12-jarig meisje dat in ons revalidatiecentrum werd opgenomen wegens aanzienlijke beperkingen ten gevolge van chronische pijn aan haar linkerenkel en linkerpols. Op…
Reacties