Chronisch gebruik van maagzuursecretieremmende medicatie in de huisartsenpraktijk in de regio Amsterdam

To investigate the magnitude of long-term prescription of acid secretion suppressant therapy in general practice, the frequency and methods of objectivation of the primary working diagnosis and the clinical grounds for the first prescription.

Design

Retrospective.

Method

Patients on long-term acid suppressant therapy were identified in a population of 46,813 patients in 24 general practices in the Amsterdam region by extraction from computerized medication databases of the pharmacists. The indications for the prescription and the investigations performed to confirm the working diagnosis were extracted from the patients’ files in the GP practices. Long-term acid suppressant therapy was defined as prescription for at least 12 weeks in the period September 1994-August 1995.

Results

922/46,813 patients (2) were on long-term acid suppressant therapy. Mean duration of prescription was 33 weeks. The duration of prescription varied from 12 weeks in 8 of the patients to > 52 weeks in 23. In 25 of the patients no objectivating investigations were performed, in 75 endoscopy or radiology was done; the predominant diagnoses were ulcerative disease (39) and/or gastroesophageal reflux disease (49) and functional dyspepsia (gastritis, or normal aspect) (18). The Helicobacter pylori status had been established in 29 of the patients with ulcerative disease. Eradication therapy was reported in 44 of these patients.

Conclusion

Long-term acid suppressant therapy is frequently administered without a confirmed working diagnosis. An important part of the patients need H. pylori diagnostics, H. pylori eradication therapy and if possible tapering off of their medication.

Samenvatting

Doel

Het bepalen van de omvang, de duur en de indicatie van het langdurig voorschrijven van maagzuurremmende medicatie door patiënten met maagklachten in de huisartsenpraktijk.

Opzet

Retrospectief.

Methode

Onder 46.813 patiënten uit 24 huisartsenpraktijken in de regio Amsterdam werden door middel van gecomputeriseerde medicatiegegevens van apothekers patiënten geïdentificeerd met langdurig voorgeschreven maagmiddelen (≥ 12 weken) in de periode september 1994-augustus 1995. Door statusonderzoek in de huisartsenpraktijk werden de indicatie voor gebruik, de verrichte diagnostiek en de hoofddiagnose nagegaan.

Resultaten

Van de 46.813 patiënten kregen 922 (2) langdurig maagmiddelen voorgeschreven. Gemiddeld werden deze voor een periode van 33 weken voorgeschreven; voor 12 weken bij 8 van de patiënten en tot meer dan 52 weken bij 23. Bij 25 was geen onderzoek ter objectivering van de indicatie verricht, bij 75 was endoscopie of een maagfoto verricht. De hoofddiagnosen na objectiverend onderzoek waren ulcera (39) en/of refluxoesofagitis (49) en functionele dyspepsie (gastritis of geen afwijkingen) (18). Van de patiënten met ulcera was bij 29 diagnostiek naar Helicobacter pylori verricht, waarbij bij 44 melding werd gemaakt van een eradicatietherapie nadien.

Conclusie

Langdurig voorschrijven van maagzuurremmende middelen komt frequent voor zonder een geobjectiveerde diagnose. Een relatief groot deel van de patiënten komt in aanmerking voor H. pylori-diagnostiek, eradicatie en zo mogelijk afbouw van maagzuurremmende medicatie.