Chemische pneumonie bij kinderen

– Between 1980 and 1989 the Children's Hospital of Antwerp admitted 954 children with signs of intoxication. In 83 cases (9) these were due to ingestion of hydrocarbons, 17 of these 83 children (21) had chemical pneumonia. The most frequent chemicals were turpentine, petrol and lamp oil. The main symptoms were vomiting, skin rash, coughing and fever accompanied by an infectious blood count.

Roentgen abnormalities in this group were less frequent than reported in the literature. A chest X-ray immediately after admission does not always provide information about pneumonia because abnormalities may already be present, e.g. due to an acute lung condition; nevertheless it is necessary for further study, if any. An X-ray after 24 hours is indispensable to confirm or exclude chemical pneumonia. As regards treatment, only supportive therapy is possible. Pulmonary function studies after a few weeks may be useful.

A survey is presented of the epidemiology, clinical findings, diagnostics, pathophysiology, symptomatic therapy, prevention and prognosis.

Samenvatting

In het Algemeen Kinderziekenhuis Antwerpen werden van 1980 tot 1989 954 kinderen met intoxicatieverschijnselen opgenomen, van wie 83 (9) als gevolg van inname van koolwaterstoffen; 17 van deze 83 kinderen (21) hadden chemische pneumonie. De meest voorkomende chemische middelen waren terpentine, benzine, thinner en lampolie. De belangrijkste symptomen waren braken, huiderytheem, hoesten en koorts, gepaard gaande met een infectieus bloedbeeld.

In onze groep patiënten vonden we minder vaak afwijkingen op de röntgenfoto's dan in de literatuur was beschreven. Röntgenonderzoek van de thorax onmiddellijk na opname geeft niet altijd uitsluitsel over pneumonitis, omdat reeds afwijkingen aanwezig kunnen zijn, bijvoorbeeld als gevolg van een acute longaandoening, maar is wel noodzakelijk voor eventueel verder onderzoek. Röntgenonderzoek na 24 uur is onontbeerlijk om chemische pneumonie al dan niet te bevestigen. Therapeutisch kan weinig ondernomen worden, tenzij ondersteunend. Een longfunctie-onderzoek na enkele weken kan nuttig zijn.

Er wordt een overzicht gegeven van epidemiologie, klinische bevindingen, diagnostiek, pathofysiologie, symptomatische therapie, preventie en prognose.