Cel en ziekte. II. De celkern in de pathologie

De reeds verschenen artikelen uit deze serie zijn gepubliceerd op bl. 1806 en 1808.

Ii.1. inleiding

In de histo- en cytopathologische diagnostiek van pathologische processen spelen kernveranderingen van oudsher een belangrijke rol. Voorbeelden daarvan zijn de karakteristieke patronen van kernverval bij celdood (kernpycnosis, karyorrhexis, karyolysis), de kerninsluitsels bij virale infectie, polyploïdisering bij hyperfunctie van allerlei cellen (hartcellen, parenchymcellen in endocriene organen) en ten slotte de kernveranderingen bij (pre)neoplastische processen. Veranderingen van de kernstructuur, zoals condensatie en toegenomen kleurbaarheid (hyperchromasie) van chromatine, toename van variatie in vorm en grootte van de kern (polymorfie) en prominent aanwezig zijn van nucleoli, vormen belangrijke cytologische criteria bij de diagnostiek van maligniteiten. Zulke veranderingen in de structuur van de celkern zijn belangrijke graadmeters, die verband houden met de prognose en het verloop van de ziekte.

Bij biochemische en celbiologische analyse van tumorcelkernen is aangetoond dat niet alleen afwijkingen in het nucleïnezuurcompartiment ontstaan wanneer een…