CBO-richtlijn 'Monoklonale gammopathie (paraproteïnemie)' (herziening)

- The revised guideline ‘Monoclonal gammopathy (paraproteinaemia)’ of the Dutch Institute for Health Care Improvement (CBO) describes the most recent clinically relevant developments in the field of monoclonal proteins (M-proteins).

- Criteria with both prognostic and therapeutic significance are established for ‘monoclonal gammopathy of undetermined significance’ (MGUS) and (smouldering) multiple myeloma.

- If an M-protein is found incidentally, the therapeutic consequences will be determined mainly by the probability that the M-protein fits in with the diagnosis or the clinical findings in the patient in question, as well as with the type and extent of the monoclonal gammopathy.

- A myeloma risk score enables the treating physician to judge whether a bone marrow examination and determination of the skeletal status are required.

- The revised guideline contains specific clinical questions and indications that can be used on the laboratory order forms and which facilitate the interpretation of the test results.

- The investigation of skeletal abnormalities must fulfill established criteria in order to be able to discriminate between MGUS and multiple myeloma, and for the staging of multiple myeloma. There is no indication for routine MRI, but MRI must be performed urgently in patients with radicular symptoms or a (threatened) transverse lesion.

- Both cytology and histology of the bone marrow are an essential part of the initial diagnosis and classification of multiple myeloma. Cytogenetic studies of the bone marrow are recommended as well.

- In the case of unexplained polyneuropathy, an M-protein should be looked for.

Samenvatting

- De herziene richtlijn ‘Monoklonale gammopathie (paraproteïnemie)’ beschrijft de recente klinisch relevante ontwikkelingen op het gebied van monoklonale eiwitten (M-proteïnen).

- Voor monoklonale gammopathie met onbekende betekenis (‘monoclonal gammopathy of undetermined significance’; MGUS), ‘sluimerend’ multipel myeloom en multipel myeloom zijn criteria vastgesteld met prognostisch en therapeutisch belang.

- Indien een M-proteïne bij toeval wordt gevonden, hangt het te volgen beleid vooral af van de waarschijnlijkheid dat het M-proteïne past bij de diagnose of bij de klinische bevindingen bij de betreffende patiënt en van het type en de omvang van de monoklonale gammopathie.

- Met de myeloomrisicoscore kan de behandelend arts beoordelen of het verantwoord is om beenmergonderzoek en het bepalen van de skeletstatus achterwege te laten.

- In de herziene richtlijn worden specifieke vraagstellingen en indicaties genoemd die men kan gebruiken op de laboratoriumaanvraagformulieren en die de interpretatie van de onderzoeksresultaten vergemakkelijken.

- Onderzoek naar skeletafwijkingen dienen aan vastgestelde criteria te voldoen om onderscheid te kunnen maken tussen MGUS en multipel myeloom en voor de stadiumindeling van het multipel myeloom. Er bestaat geen indicatie voor een routinematige aanvraag van MRI, wel is er een absolute spoedindicatie voor MRI bij patiënten met symptomen van radiculaire prikkeling dan wel (dreigende) dwarslaesie.

- Zowel cytologisch als histologisch beenmergonderzoek zijn een integraal onderdeel van de diagnostiek en de classificatie van het multipel myeloom. Ook cytogenetisch onderzoek op dit materiaal wordt aanbevolen.

- Bij polyneuropathie dient men onderzoek naar een M-proteïne te verrichten.