Bloedarmoede door sportbeoefening; een onschuldige 'bijwerking' van een gezonde hobby

Klinische praktijk
I.M. Hoepelman
J.J.M. Marx
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1986;130:155-7

De laatste jaren ziet men een enorme toename van sportieve activiteit bij personen die voorheen vaak lichamelijk niet-actief waren. Jogging is in. In Groot-Brittannië liepen in 1983 ongeveer 150.000 mensen een marathon.1 Dit komt wellicht doordat radio, televisie en lekenpers melding maken van de gunstige invloed van lichamelijke activiteit op het beloop van hart- en vaatziekten.23 Wij zullen in de praktijk dus vaker met de gevolgen van lichamelijke activiteit te maken krijgen. Eén daarvan zullen wij bespreken, namelijk bloedarmoede bij intensieve sportbeoefening.

Subnormale hemoglobinewaarden worden regelmatig vastgesteld bij beoefenaars van ‘top'sport,4-8 voornamelijk bij sporten die gepaard gaan met langdurige inspanning zoals marathonlopen,56 9 maar ook bij andere typen van inspanning is bloedarmoede beschreven.58 Er bestaan drie hypothesen over de oorzaak van deze anemie: (1) fysiologische adaptatie aan de toegenomen zuurstofbehoefte in de weefsels; (2) beschadiging van de erytrocytenmembraan door de extreme belasting…

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, Postbus 16250, 3500 CG Utrecht.

Afd. Algemene Interne Geneeskunde: I.M. Hoepelman en dr. J.J.M. Marx, internisten.

Contact I.M. Hoepelman

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties