Bisfosfonaten vormen een groep geneesmiddelen die in staat zijn de door de osteoclasten teweeggebrachte botresorptie te remmen. Alle bisfosfonaten bevatten een P-C-P-binding, waardoor ze zich hecht aan botmineraal binden, hetgeen een vereiste is voor hun inhiberend effect op de botresorptie.1 De overige structuur verschilt van middel tot middel en het is dit deel van de molecuul dat de potentie en de activiteit-toxiciteit-verhouding van de verschillende bisfosfonaten bepaalt. Ofschoon hun precieze werkingsmechanisme nog niet volledig is opgehelderd, moet met nadruk gezegd worden dat dit niet voor alle bisfosfonaten hetzelfde is.
De effectiviteit van bisfosfonaten bij de behandeling van aandoeningen die gepaard gaan met overmatige botresorptie door osteoclasten is duidelijk aangetoond.
Voorbeelden hiervan zijn de ziekte van Paget van het bot en de hypercalciëmie bij kwaadaardige ziekten. Een andere uiterst beloftevolle toepassing is die van de secundaire preventie van skeletmetastasen bij patiënten met maligniteiten die naar het bot plegen te metastaseren…
Artikelinformatie
Reacties