Biomarkers voor alcoholmisbruik

It is difficult to detect chronic alcohol abuse.
There are biochemical markers for this purpose, divided into direct markers (ethanol and ethanol metabolites) and indirect markers, which reflect the effects of alcohol on organs or on metabolism.
Classic markers, such as mean corpuscular volume and γ-glutamyltranspeptidase (γGT), are not sufficiently specific and sensitive.
Ethyl glucuronide (EtG) is a new direct marker with a high specificity, which can be measured in the urine.
Carbohydrate deficient transferrin (CDT) is now the most relevant indirect marker. It has a sensitivity of 40-95% and a specificity of 80-95%, depending on the population studied. Combination with γGT measurement can further increase sensitivity.
Measurement of EtG is suitable for monitoring abstinence from alcohol in the short term (up to 5 days), and measurement of CDT is suitable for monitoring midterm abstinence (2-3 weeks). Both measurements can be made using equipment for routine biochemical measurements.

Samenvatting

Het opsporen van chronisch alcoholmisbruik is moeilijk.
Hiervoor zijn biochemische indicatoren, onderverdeeld in directe indicatoren (ethanol en metabolieten van ethanol) en indirecte indicatoren, die de effecten van alcohol op organen of de stofwisseling weerspiegelen.
Klassieke indicatoren, zoals ‘mean corpuscular volume’ en γ-glutamyltranspeptidase (γGT) hebben onvoldoende specificiteit en sensitiviteit.
Ethylglucuronide (EtG) is een nieuwe directe indicator met een hoge specificiteit, die in urine bepaald kan worden.
Tegenwoordig is koolhydraatdeficiënt transferrine (CDT) de meest relevante indirecte indicator. De sensitiviteit is 40-95% en de specificiteit 80-95%, afhankelijk van de onderzochte populatie. De combinatie met een γGT-bepaling kan de sensitiviteit nog verhogen.
Voor het monitoren van alcoholabstinentie op de korte termijn (tot 5 dagen) is de bepaling van EtG geschikt, voor de middellange termijn (2-3 weken) die van CDT. Beide bepalingen kunnen uitgevoerd worden op apparatuur voor biochemische routinebepalingen.