Beleidsverandering op grond van een ECG bij patiënten in de huisartspraktijk

To determine how often electrocardiography, as an addition to history taking and physical examination, leads to changes in non-emergency patient management in general practice.

Design

Prospective observational study.

Setting

18 general practices in Amersfoort and its surroundings, the Netherlands.

Method

From the end of September, 1996 until the beginning of February 1997, the general practitioners (GPs) filled out two questionnaires each time an ECG was recorded, one before and one after the recording. The patient management planned by the GP before and after the availability of the ECG results was then compared.

Results

A total of 119 sets of questionnaires was obtained from 119 patients. In 47 patients (40; 95 confidence interval: 31-48) the GP's management changed after recording and interpretation of the electrocardiogram. In particular, the decision whether or not to refer patients to a cardiologist was frequently changed (26 patients, 22). The GP's management changed more often in patients in whom palpitations and dyspnoea had been the reason for taking an ECG.

Conclusion

The use of electrocardiography in general practice in non-emergency situations would seem a valuable instrument in addition to history taking and physical examination.

Samenvatting

Doel

Nagaan hoe vaak het maken en het beoordelen van een ECG door de huisarts in niet-acute situaties aanleiding geven tot verandering van het voorgenomen beleid na anamnese en lichamelijk onderzoek.

Opzet

Prospectief observationeel.

Plaats

Huisartspraktijken (n = 18) in Amersfoort en omstreken.

Methode

In de onderzoeksperiode van eind september 1996 tot begin februari 1997 werden door de huisartsen bij alle gemaakte ECG's twee vragenlijsten (voor en na het maken van het ECG) ingevuld en het voorgenomen beleid van de huisarts voor en na het maken van het ECG werd vervolgens vergeleken.

Resultaten

Er werden 119 sets vragenlijsten ingevuld (119 patiënten). Na beoordeling van het ECG veranderden de huisartsen hun beleid in 47 gevallen (40; 95-betrouwbaarheidsinterval: 31-48). Vooral het verwijsbeleid werd vaak gewijzigd (26 patiënten; 22). Het beleid veranderde relatief vaak bij patiënten bij wie klachten van palpitaties of kortademigheid aanleiding waren geweest tot het maken van het ECG.