Beleid bij niet-reanimeren; een toevoeging aan het CBO-rapport

Zie ook de artikelen op bl. 1478 en 1487.

Met waardering voor veel goede gedachten en richtlijnen die in het rapport van het Centraal Begeleidingsorgaan voor de Intercollegiale Toetsing over het beleid aangaande niet-reanimeren zijn neergelegd, vind ik toch dat het te zwak gebleven is in opzet en uitwerking.

Ik heb er begrip voor dat men in meerderheid het rapport in de huidige vorm wilde uitbrengen, om artsen die regelmatig moeten beslissen over reanimatie niet langer te laten wachten. Het bereiken van consensus vraagt misschien te veel tijd. Daarom wil ik graag enkele gedachten aan het rapport toevoegen, terwille van een voortgaande meningsvorming.

Van het begin af zijn wij mijns inziens bevangen geweest door het misverstand dat reanimatie goed is tenzij niet-reanimeren verontschuldigd kan worden. Dat is wel te begrijpen, want toen de reanimatie werd uitgevonden, wekte de nieuwe, eenvoudige ingreep allereerst verwondering en vreugde. De techniek was duidelijk…