Bekostiging van zorgaanbieders – ofwel de manier waarop zorgaanbieders worden betaald voor de zorg die zij leveren – is in Nederland een belangrijk onderwerp van maatschappelijk debat en voortdurend in het nieuws. Recente voorbeelden zijn de rol van perverse ‘productieprikkels’ voor medisch specialisten die het op gang komen van de beweging ‘de juiste zorg op de juiste plek’ bemoeilijken en het toenemende belang dat wordt gehecht aan betalen voor ‘waarde’ in plaats van voor ‘volume’.1-3 Deze aandacht is op zichzelf niet nieuw en evenmin verrassend, gezien de uitdagingen waar het zorgstelsel voor staat. In toenemende mate lijkt in de discussies over dit onderwerp echter een Babylonische spraakverwarring te ontstaan, waarbij verschillende termen worden gebruikt voor dezelfde bekostigingsvorm en andersom. Hoe zit het nu precies met die bekostiging? Welke smaken zijn er te onderscheiden, hoe verhouden die zich tot elkaar en wat zijn belangrijke voor- en nadelen? In dit artikel…
Artikelinformatie
Reacties