Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar

Behandeling van testiscarcinoom, klinisch stadium I: waakzaam wachten, radiotherapie, chemotherapie of chirurgisch ingrijpen

Klinische praktijk
J.R. Spermon
J.A. Witjes
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2637-42
Abstract
Abstract
Sluiten
Treatment of testicular cancer clinical stage I: watchful waiting, radiotherapy, chemotherapy or surgical intervention

- Micrometastasis in the retroperitoneal lymph nodes is seen in 20 of patients with a seminoma in clinical stage I and in 30 of patients with a nonseminoma in clinical stage I.

- It is not possible to detect micrometastases. Nearly all patients recover from the illness irrespective of the treatment choice. This is based on the patient’s wish, the doctor’s preference, local expertise and risk factors for dissemination.

- In the case of a seminoma, treatment consists of regular checks (‘watchful waiting’), radiotherapy or chemotherapy.

- In the case of a non-seminoma in clinical stage I without vascular impingement the risk of micrometastases in the retroperitoneal nodes is 15. Standard treatment consists of watchful waiting. The options ‘retroperitoneal lymph node dissection with, in the case of positive nodes, chemotherapy’ and ‘primary chemotherapy’ result in more excessive treatment, but less uncertainty in patients.

- In the case of a non-seminoma in clinical stage I with vascular impingement, the risk of micrometastases is 50. Standard treatment in this case consists of watchful waiting or retroperitoneal lymph node dissection with chemotherapy, if necessary, in case of positive lymph nodes. Another option is primary chemotherapy.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2637-42

Samenvatting

- Van de patiënten met een seminoom in klinisch stadium I heeft 20 micrometastasering in de retroperitoneale lymfeklieren en bij de patiënten met een non-seminoom in klinisch stadium I gaat het om 30.

- Het is niet mogelijk micro-uitzaaiingen te detecteren. Bijna alle patiënten genezen van de ziekte, ongeacht de keuze van behandeling. Deze is gebaseerd op de wens van de patiënt, de voorkeur van de arts, lokale expertise en risicofactoren voor uitzaaiingen.

- Bij een seminoom bestaat de behandeling uit regelmatige controles (‘waakzaam wachten’), radiotherapie of chemotherapie.

- Bij een non-seminoom in klinisch stadium I zonder vaatingroei is de kans op micro-uitzaaiingen in de retroperitoneale klieren 15. De standaardbehandeling bestaat uit waakzaam wachten. De opties ‘retroperitoneale lymfeklierdissectie met, in het geval van positieve klieren, chemotherapie’ en ‘primaire chemotherapie’ betekenen meer overbehandeling, maar minder onzekerheid bij patiënten.

- Bij een non-seminoom in klinisch stadium I met vaatingroei is de kans op micro-uitzaaiingen 50. De standaardbehandeling is dan waakzaam wachten of retroperitoneale lymfeklierdissectie met eventueel chemotherapie in geval van positieve klieren. Een andere optie is primaire chemotherapie.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2637-42

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:2637-42
Vakgebied
Kanker
Kanker
Urologie
Auteursinformatie

Universitair Medisch Centrum St Radboud, afd. Urologie, Postbus 9101, 6500 HB Nijmegen.

Hr.dr.J.R.Spermon, assistent-geneeskundige; hr.prof.dr.J.A.Witjes, oncologisch uroloog.

Contact hr.dr.J.R.Spermon

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties

Arnhem, december 2006,

Collega Spermon en Witjes (2006:2637-42) schrijven uitsluitend over de behandeling en niet over de benadering. In het NTvG schreven collega Janssens et al. over het invriezen van sperma bij pubers en jongvolwassen mannen met kanker (2004:1981-4).

In het caput selectum wordt hier niet over gerept en dat betreuren wij. In het kader van de behandeling dient men zich te allen tijde de gevolgen van ziekte en behandeling te realiseren. Zoals genoemd genezen veel jongemannen en zij hebben nog een lang leven vóór zich. Het kunnen krijgen van biologisch eigen kinderen kan daarbij van grote betekenis zijn voor het levensgeluk. Het is zonde als deze kans door het achterwege laten van het opslaan van sperma voorafgaand aan de behandeling wordt gemist. Ook zal de onrust verminderen als de patiënt weet dat goed sperma is opgeslagen, bij optredende, vaak voorbijgaande verminderde spermakwaliteit.

E. Blokzijl
P.M.W. Janssens
A.H.
van Hattum

Amsterdam, december 2006,

Naar aanleiding van het artikel van collega Spermon en Witjes (2006:2637-42) merk ik graag op dat de term ‘testiscarcinoom’ pertinent onjuist is. De juiste term is ‘kiemceltumor’, waarbij non-seminomen kenmerken van een carcinoom hebben (epitheliale groeiwijze en keratinen positief, vandaar de term ‘embryonaal carcinoom’), maar seminomen in het geheel niet. De foutieve term ‘testiscarcinoom’ wordt in de Engelstalige literatuur en handboeken dan ook niet gebruikt – van de 36 verwijzingen in het artikel is er slechts 1 Nederlands artikel met de term ‘testiscarcinoom’, de andere artikelen gebruiken de term ‘germ cell tumor of testis cancer’. Op de Nederlandse website www.oncoline.nl wordt de term ook gebruikt, omdat die ‘makkelijker’ zou zijn – een slecht argument voor het gebruik van een onjuiste term.

A.H. van Hattum