Behandeling van spontane pneumothorax: enquête onder Nederlandse longartsen

To gain insight into the treatment of spontaneous pneumothorax in the Netherlands.

Design

Questionnaire.

Setting

Nation wide in the Netherlands.

Method

A questionnaire was sent to all 286 practising pulmonologists in the Netherlands to inquire about the mode of treatment used for spontaneous pneumothorax. Answers were sorted by size of practice. University hospitals, non-university hospitals qualified for residency training and offices with at least 4 pulmonologists were classified as large practices. Other practices were classified as small.

Results

89 of all pulmonologists responded. In small practices, a first spontaneous pneumothorax was treated by chest tube drainage; in large practices, thoracoscopy was usually performed. In recurrent pneumothorax, thoracoscopy was the first choice in both small and large practices. The role of interventional thoracoscopy and surgery was not established.

Conclusion

Worldwide, including in the Netherlands, there is no consensus about the treatment of spontaneous pneumothorax. Randomised studies with cost-effect analysis are necessary.

Samenvatting

Doel

Inzicht te verkrijgen in de toepassing van de verschillende vormen van behandeling van spontane pneumothorax in Nederland.

Opzet

Inventarisatie door enquête.

Plaats

Landelijk.

Methode

Alle 268 praktizerende Nederlandse longartsen kregen een enquêteformulier toegezonden in november 1992. Bij de bewerking van de gegevens werd uitgegaan van de antwoorden per praktijk. Als grote praktijken werden beschouwd: academische ziekenhuizen, niet-academische ziekenhuizen met opleidingsbevoegdheid voor longziekten en tuberculose en ziekenhuizen waarin ten minste 4 longartsen werkzaam waren. De overige praktijken werden als klein beschouwd.

Resultaten

De respons was 89 van alle praktizerende longartsen. Een eerste spontane pneumothorax werd in kleine praktijken meestal behandeld met thoraxdrainage, in de grote praktijken wordt vaak thoracoscopie verricht. Deze techniek wordt gebruikt als uitbreiding van de diagnostiek om te beslissen welke therapie zal worden toegepast. Bij een recidief werd in beide praktijken meestal thoracoscopie verricht. De plaats van interventie-thoracoscopie en chirurgie bij de behandeling van de spontane pneumothorax stond niet vast.

Conclusie

Net als in de rest van de wereld, blijkt er ook in Nederland weinig consensus te bestaan over de behandeling van de spontane pneumothorax. Gerandomiseerd onderzoek met kosten-batenanalyse is nodig.