Behandeling van patiënten met diabetes mellitus door middel van inhalatie-insuline

- Good glycaemic control of diabetes mellitus is still hampered by the fear of insulin injections. Particularly in patients with type 2 diabetes, inhaled insulin as a novel therapeutic option for glycaemic control could be an alternative to subcutaneous insulin. Phase III clinical studies have shown glycaemic equivalence between inhaled insulin and conventional subcutaneous insulin. However, no study comparing inhaled insulin with short-acting insulin analogues has yet been published. Thus, methodological problems preclude conclusive remarks concerning quality-of-life issues. Inhaled insulin should be reserved for selected patient groups only. Lengthier studies to evaluate the long-term (pulmonary) safety of inhaled insulin and a cost-effectiveness study are needed.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:829-32

Zie ook het artikel op bl. 833.

De ontdekking en eerste klinische toepassing van insuline in januari 1922 hebben de prognose van diabetes mellitus type 1, eens een aandoening met een gemiddelde levensverwachting van enkele maanden, spectaculair verbeterd.1 Momenteel worden wereldwijd miljoenen mensen met type 1- en type 2-diabetes mellitus met subcutane insuline-injecties behandeld. Ondanks de grote verscheidenheid aan insulinepreparaten, waaronder kort en lang werkende analoga, en toedieningssystemen, zoals de subcutane en de intraperitoneale pomp, lukt het bij veel patiënten niet een goede glucoseregulatie te verkrijgen. Vanuit farmacologisch oogpunt heeft subcutaan toegediende insuline een aantal belangrijke nadelen, zoals de relatief trage resorptie, de aanzienlijke intra-individuele variatie en de noodzaak regelmatig een andere injectieplaats te kiezen.2 Bovendien wordt het injecteren door veel patiënten als belastend ervaren. Bij slecht op orale medicatie ingestelde type 2-diabetespatiënten, dat wil zeggen met een gemiddelde waarde van geglycosyleerde hemoglobine (HbA_1c) van…