Inleiding
Over hypertrofische littekens en keloïd is in dit tijdschrift al eerder bericht, maar de behandeling van keloïd van de oorlel met behulp van lokale druk is daarbij nog niet aan de orde gekomen.1-3 Voordat wij tot een bespreking hiervan overgaan, willen wij de verschillen tussen littekenhypertrofie en -keloïd kort aanduiden, daar bij het gebruik van deze termen verwarring bestaat.
Bij een hypertrofisch litteken beperkt de afwijking zich tot het oorspronkelijke litteken. Hoewel het hypertrofische weefsel groteske vormen kan aannemen, blijkt bij excisie het oorspronkelijke litteken de basis te zijn. Veelal leidt een hypertrofisch litteken niet tot lokale klachten en het gaat vaak spontaan in regressie. Daarentegen treedt bij een keloïd het littekenweefsel op het niveau van de huid buiten het oorspronkelijke litteken. Een keloïd kan pijnlijk zijn en gaat in het algemeen niet spontaan in regressie.45
Het al dan niet optreden van hypertrofie en keloïdvorming bij…
Artikelinformatie
Reacties