Behandeling van het obstructief slaapapneusyndroom: meer kennis nodig voor optimale indicatiestelling

- In the management of the obstructive sleep apnoea syndrome (OSAS), clinicians may consider various conservative, non-invasive and surgical treatment modalities. Continuous positive airway pressure (CPAP) is regarded as the treatment of choice for, especially, moderate to severe OSAS. However, due to the obtrusive nature of this conservative treatment, especially in mild manifestations of OSAS, the effectiveness of CPAP may be compromised due to poor therapeutic acceptance and adherence. Over the last decade, oral appliance therapy has emerged as an increasingly popular treatment alternative to CPAP. However, due to the methodological limitations of most trials studying this dental treatment modality, the precise indication for oral appliance therapy is still indistinct. In addition, based on the current level of evidence, most surgical interventions in OSAS should generally be reserved for patients with failing CPAP therapy. In order to determine whether the available treatment alternatives are competitive with CPAP, methodologically sound and preferably randomised studies are indicated.

Ned Tijdschr Geneeskd. 2006;150:175-8

Zie ook het artikel op bl. 198.

Het obstructief slaapapnoesyndroom (OSAS) is een veelvoorkomende slaapafhankelijke ademhalingsstoornis die wordt gekenmerkt door intensief snurken en herhaaldelijk optredende obstructies van de bovenste luchtweg tijdens de slaap.1 Vanwege de relatief hoge prevalentie (2-4) en de (soms ernstige) neurocognitieve en cardiovasculaire gevolgen is er in toenemende mate belangstelling voor deze aandoening.2 Behandeling van een patiënt met OSAS dient symptomen te verlichten, morbiditeit te beperken en de sterftekans te reduceren.3 Bovendien is verbetering van kwaliteit van leven een behandeldoel waar men steeds meer belang aan hecht. Bij de behandeling van OSAS staat de clinicus een groot arsenaal conservatieve, non-invasieve en chirurgische therapeutische modaliteiten ter beschikking. In een drietal recente publicaties in dit tijdschrift worden de meest toegepaste mogelijkheden besproken.1 4 5 In dit nummer doen Den Herder et al. verslag van hun ervaringen met hyoïdothyreoïdopexie.6