Balanceren

Een voor een druppelen ze binnen, altijd zijn ze een half uur te vroeg. Oefenen gaan ze, de rekening betalen van een eerder leven vol rook. De meesten hebben een aantal stoppogingen achter de rug en moeten nu van mij, van mijn praktijkondersteuner of van de longarts de schade beperken. Het helpt, elke vrijdag naar de fysiotherapie in ons centrum. Soms luidkeels, soms hortend en puffend nemen ze in de wachtkamer eerst de week door. Ze zijn na het oefenprogramma minder benauwd, kennen hun grenzen beter, en ze zijn als ze bij mij op het spreekuur terugkomen altijd tevreden.

Pillen, puffers, allemaal zijn ze gestandaardiseerd en in trials onderzocht. Aan die trials mankeert van alles, maar toch, een beetje kennis is beter dan niets. Wonderbaarlijk weinig is er bekend over adequaat trainen bij chronische aandoeningen. Minder intensief trainen en aangepast aan individuele beperkingen blijkt beter te helpen dan de gebruikelijke benadering (A6629). Balanceren tussen luiheid en activiteit werkt het best. Dat is een mooi beeld dat we bij meer aandoeningen, maar ook bij meer interventies zouden moeten toepassen. Iemand een cool of wild idee? Hups, de hele meute is aan het oefenen, stort zich op e-health, propageert iPadscholen, slaat aan het lean herstructureren, fuseert ziekenhuizen of splitst ze juist weer op, voert veel te ingewikkelde richtlijnen in – we kregen er pas een van 350 pagina’s –, bedenkt dat ouderen in de huisartspraktijk ‘in kaart gebracht moeten worden’, wil na een paar jaar de financiering van de huisartsenzorg weer veranderen, holt achter een nieuw pilletje of operatie door een nog kleiner gaatje aan… Elke dag lees ik wel wat waarvan ik denk ‘Ga nu eerst eens rustig zitten, haal diep adem en laat dat idee toch. Eerder werkte dat immers ook niet. Wie zit hier nu op te wachten?’ Het lijkt wel of dokters en beleidsmakers het ADHD-gedrag van patiënten overnemen: niet nadenken, niets afmaken, niets evalueren, en niet tegen kritiek kunnen.

We hebben te veel zorg en te veel plannen en te weinig zorgzame en waakzame verwaarlozing. Zolang u maar precies op tijd precies het juiste doet, is het goed genoeg. Mijn orchideeën doen het daar ook prima op. Alleen heel af en toe een beetje water. En dat niets doen hoeft van mij ook helemaal geen verrichting te worden. Maar ja, dat zult u wel niet met mij eens zijn.