Bahar Golchehr

Wat wilde je vroeger worden?

‘Chirurg.’

Welke levende arts bewonder je het meest en waarom?

‘Dit zijn er te veel om op te noemen. Ik bewonder artsen die zich naast hun beroep ook op andere vlakken zich inzetten. Dat kan bijvoorbeeld een neurochirurg zijn die kinderboeken schrijft. Een geneeskundestudent die een online dermatologieplatform opzet voor donkere huidtypen. Artsen zoals onder andere Maria van den Muijsenbergh die zich inzetten voor maatschappelijke thema’s.’

‘Ik wil maatschappelijke thema’s op de kaart zetten’

Wat was de grootste vergissing in je carrière?

‘Alhoewel het verwerken van het feit dat ik mijn droom tot chirurg niet kon verwezenlijken een lastige periode is geweest, zie ik dit niet als een vergissing. Mijn aniosperiode en promotietraject hebben mij gevormd tot een rijker persoon, zowel op professioneel als op persoonlijk vlak.’

Wat was de beste stap in je carrière?

‘Als ik nu terugkijk, heeft de keuze om uiteindelijk huisarts te worden mij veel gebracht. Deze keuze heeft ruimte gegeven voor mijn passie: om maatschappelijke thema’s in de medische wereld op de kaart te zetten. Destijds voelde dit echter niet zo. Hoewel het een cliché is, klopt het wel: wanneer de ene deur zich sluit, opent er een andere deur.’

Waar ben of was je het gelukkigst?

‘Dit zijn veel momenten geweest: bijvoorbeeld het behalen van mijn artsenbul, mijn doctoraat of wanneer mijn oma eindelijk weer op bezoek kwam. Er zijn veel momenten waarop ik mij gelukkig prijs, dit kunnen grote momenten zijn zoals de stappen in mijn carrière of hele kleine momenten zoals het begin van de lente wanneer er weer bloesem te zien is.’

Wat is je mooiste publicatie?

‘De publicatie van mijn eerste artikel, vond ik het meest mooi en bijzonder. Daarnaast werd dit artikel ook uitgekozen voor een posterpresentatie op een internationaal congres, wat voor mij de eerste keer was. Daar heb ik veel memorabele momenten aan overgehouden. Tevens was mijn eerste artikel ook de stap die leidde tot een promotietraject en het behalen van mijn doctoraat.’

Heb je een ‘guilty pleasure’?

‘Ik houd van muziek en dansen. Er zijn een aantal guilty pleasure-nummers waarop ik het heerlijk vind om alles van mij af te dansen.’

Waarover kun je je opwinden?

‘Oneerlijkheid en onrecht.’

Wat is jouw motto?

‘Mijn motto is “Not all of us can do great things, but we can do small things with great love”, van Moeder Teresa.’

Wat doe je om fit te blijven?

‘Ik zit op yoga, zumba en daarnaast wandel ik ook graag.’

Wat doe je met familie en vrienden die met kwaaltjes aankomen?

‘Ik bied ze altijd een luisterend oor. Het hang af van de kwaaltjes waarmee ze komen, maar meestal adviseer ik ze om een afspraak te maken bij hun eigen huisarts.’

Wat zou je willen veranderen in de zorg?

‘Ik zou graag de diversiteit terug willen zien in het medisch personeel, op alle lagen. Met ons collectief en mijn rol als universitair docent probeer ik hier verandering in te brengen. Diverse zorgprofessionals zorgen onder andere voor meer kwaliteit en creativiteit. Het zou mooi zijn wanneer we diversiteit gaan zien als een kracht, in plaats van een belemmering. Om er maar kort iets over te zeggen: de veerkracht en strijdvaardigheid bij diverse mensen die een positie pogen te bemachtigen in onder andere de medische wereld is noemenswaardig, daar wordt naar mijn mening weinig over gesproken.’

Is de gedachte aan pensioen een droom of een nachtmerrie?

‘Een droom, ik heb veel dingen die ik zou willen ondernemen.’

Welk filmfragment zou je zeker laten zien als je Zomergast was en waarom?

‘Het fragment uit Meet Joe Black met Brad Pitt en Anthony Hopkins. De scène waarin Anthony Hopkins erachter komt dat Brad Pitt “de dood” is. De nonverbale communicatie, de indirecte manier van het gesprek met deze twee goede acteurs en de lading van deze scène, dat kwam echt binnen.’

Welk boek heb je al minstens een keer herlezen?

‘Nietzsches tranen van Irvin D. Yalom.’