Auto-immune chronisch actieve hepatitis: de eventuele noodzaak van langdurige (levenslange?) onderhoudstherapie

Dames en Heren,

Chronisch actieve hepatitis op veronderstelde auto-immune basis is een weinig voorkomende ziekte, die voornamelijk gezien wordt bij vrouwen van jonge en middelbare leeftijd.1 Bij de differentiaaldiagnose moet deze ziekte worden onderscheiden van andere vormen van chronisch actieve hepatitis, met name de virale en medicamenteuze hepatitiden; het onderscheid heeft klinische en therapeutische consequenties. Vroege onderkenning van het ziektebeeld kan, zoals in een klinische les uit 1988 wordt onderstreept, van levensbelang zijn.2 Een auto-immune chronisch actieve hepatitis reageert gewoonlijk goed op immunosuppressieve therapie in de vorm van corticosteroïden, al dan niet gecombineerd met azathioprine.34 Hierbij lijkt er sprake te zijn van 2 groepen patiënten: een groep die na behandeling volledig herstelt en die geen verdere therapie behoeft, en een groep die met behulp van corticosteroïden weliswaar in een periode van remissie komt, maar die tijdens of na het afbouwen van de therapie een rechute ondervindt…