Artsen hebben zelden tijd voor diepe gesprekken met patiënten. Maar die kunnen hun leed geregeld ook niet elders kwijt. Abeltje Hoogenkamp over de meerwaarde van geestelijke verzorgers: ‘Mensen vinden het fijn hun hart te luchten bij iemand van wie ze niet houden.’
Dood en lijden zijn inherent aan het leven. Maar we zijn er steeds minder goed op voorbereid, constateert predikant Abeltje Hoogenkamp. Als eerstelijns geestelijk verzorger ondersteunt ze ouders met ernstig zieke kinderen en begeleidt ze patiënten tijdens hun ziekbed en in de laatste levensfase. Daarbij ziet ze dat we niet alleen tekortschieten in de zorg voor onszelf, maar ook in die voor de ander. ‘We hebben met elkaar besloten dat we eigenaar zijn van ons eigen succes; ongeluk is falen. Maar wie zorgt er voor ons als het leven ons te grazen neemt?’
Die gebrekkige solidariteit maakt mensen hulpeloos, signaleert…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties