Arts en preventie: je mag wikken en wegen, maar neem een besluit

The role of prevention in medical care has recently been described and discussed in various strategy reports by Dutch medical professional organisations. However, there are still doubts concerning the effectiveness and feasibility of practising preventive medicine. Both inconclusive evidence on its effectiveness, including on long-term outcomes of preventive medicine interventions, and studies showing positive results have been published. In general, more intensive approaches towards lifestyle change are more effective. Regarding disease-related prevention intervention, various authors stress that this is undoubtedly a task reserved for physicians. Their degree of responsibility and input is less clear when it comes to indicated and selective prevention. Nonetheless, for these latter types of prevention there seems to be a role reserved for the physician, given the increase in lifestyle-related chronic diseases and the prevalence of social class related health inequity. Here, the author argues that physicians are ideally positioned as advisor and motivator, especially towards more vulnerable patients. Aftercare can be organised in partnership with other providers. To take an active role in prevention still needs ‘guts’, and physicians are challenged to take a position in this.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Het voornemen

Op een dag neem je het besluit: ik ga meer aan preventie doen. Als curatief werkend arts zie je dat je een bijzondere positie hebt om mensen te stimuleren tot gezonder gedrag. Je realiseert je dat roken, overgewicht, voeding, bewegingsarmoede en alcoholgebruik in belangrijke mate bijdragen aan chronische aandoeningen in Nederland.1 De zorgkosten blijven stijgen, de levensverwachting stijgt en er zijn nog steeds grote sociaaleconomische gezondheidsverschillen. Het gaat je aan het hart dat het verschil in gemiddelde levensverwachting tussen hoog en laag opgeleide mensen 6 jaar is en dat er zelfs 19 jaar verschil zit in jaren waarin men zich gezond voelt.2 Tegenover 10% dagelijkse rokers bij hoogopgeleiden staat 27% bij laagopgeleiden.3 Een kwart van de laagopgeleiden is obees tegenover slechts 6% van de hoogopgeleiden.4 Uit onderzoek blijkt dat juist kwetsbare groepen als ouderen, mensen met een lage sociaal-economische status en allochtonen de (huis-)arts…