‘Ik wilde dat ik een groote emotie had, maar ik verslijm langsamerhand.’
Honderd jaar geleden, in de meimaand van het jaar 1886, slaagde Arnold Aletrino voor zijn artsexamen aan de universiteit van Amsterdam. Ogenschijnlijk een feestelijke gebeurtenis. Voor de kersverse arts vormt ze echter het begin van een zorgelijke periode. Hij heeft nog geen baan en is dus aangewezen op financiële hulp van zijn ouders. Van zijn vader wenst Arnold Aletrino echter geen geld aan te nemen, omdat de 27-jarige arts diens rol in de scheiding van zijn ouders scherp afkeurt; van zijn moeder evenmin: zij is nauwelijks in staat om haar twee katten naar behoren te voeden, laat staan dat ze haar zoon financieel kan ondersteunen. Door geld te lenen van vrienden, onder andere van zijn boezemvriend Frederik van Eeden, en door journalistiek werk, weet Aletrino het hoofd boven water te houden.
In september 1886 breken er voor de…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties