Zie ook de artikelen op bl. 1900 en 1905.
Inleiding
Reeds eeuwenlang hebben mensen wonden behandeld ter bevordering van de genezing. De oudste berichten dateren uit 1600 voor Christus (de Smith papyrusrol) waarin melding werd gemaakt van het gebruik van honing en reuzel.1 Het duurde echter tot 1867 voordat de vader van de antiseptische wondbehandeling, de chirurg J.Lister (1827-1882), beschreef hoe hij met succes geïnfecteerde wonden behandelde met carbolzuur (fenol).2 Sindsdien zijn er vele, minder toxische, lokaal toe te passen middelen ontdekt. Literatuur hierover is echter voor de medicus practicus niet eenvoudig te verkrijgen, buiten de standaardwerken.3-5
Stoffen die micro-organismen doden op levenloze voorwerpen, zoals instrumentaria, noemt men desinfectantia. Desinfectantia die eveneens geschikt zijn voor desinfectie van intacte of verwonde huid- en slijmvliezen heten antiseptica. Van wondinfectie is sprake als er in de wond vermenigvuldiging van bacteriën plaatsvindt. Dit wordt klinisch gekenmerkt door roodheid en (of)…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties