Antipsychotica

Voor 1952 waren psychosen nauwelijks medicamenteus te beïnvloeden. De behandeling bestond, afgezien van draconische maatregelen met gering succes, uit activering waarmee men het wegzinken in psychotische belevingen hoopte tegen te gaan.

De ontwikkeling van antihistaminica, met het oogmerk shock te bestrijden, leidde tot de synthese van chloorpromazine. Aanvankelijk hadden psychiaters, geattendeerd op de kalmerende werking ervan, weinig belangstelling voor dit middel. Het hardnekkige onderzoek van Delay bracht aan het licht dat het een specifiek antipsychotisch effect had. De introductie ervan, onder de naam Largactil, deed het beeld van de psychiatrie onherkenbaar veranderen.