Onafhankelijk, multidisciplinair en betrouwbaar
Wanneer meten en wat te doen met de uitslag?

Anti-Xa-activiteit bij laagmoleculairgewicht heparine

Vraagteken gemaakt uit pillen
F.A. (Erik) Klok
Paul L. den Exter
Madeleen Bosma
H.C.J. (Jeroen) Eikenboom
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 2023;167:D7543
Abstract
Abstract
Sluiten
Anti-Xa activity in LMWH treatment: when to assess and what to do with the result

The anti-factor Xa assay is designed to measure plasma low-molecular-weight heparin (LMWH) levels and to monitor heparin therapy. Notably, the results of anti-factor Xa testing cannot be used in the same way as the International Normalized Ratio (INR) is used to guide cumarin treatment: dose adjustments to remain in the therapeutic range have not been shown to be associated with better outcomes of care and lower rates of thrombotic and/or bleeding complications. The anti-factor Xa activity should therefore only be assessed in cases of considerable concern regarding an LWMH under- or overdosis. It is reasonable to lower the LMWH dose in case of a supratherapeutic anti-factor Xa activity. Increasing the LMWH dose in case of a subtherapeutic anti-factor Xa activity should however only be considered in case of morbid obesity or in the setting of breakthrough thrombosis in patients receiving therapeutic dosed LMWH, as long as the anti-factor Xa activity remains below the upper-level of the recommend range.

Conflict of interest and financial support: none declared.

Samenvatting

Bij gebruik van laagmoleculairgewicht heparine (LMWH) wordt de anti-Xa-activiteit in de praktijk vaak onterecht op dezelfde manier geïnterpreteerd als een internationaal genormaliseerde ratio (INR) bij coumarinegebruik. Er wordt namelijk geen duidelijk verband gezien tussen anti-Xa-activiteitwaarden buiten de therapeutische reikwijdte en de daaropvolgende dosisaanpassingen, en het optreden van complicaties. Het is daarom raadzaam om anti-Xa-activiteit zo min mogelijk te meten bij LMWH-gebruik. Alleen bij grote twijfel over onder- of overdosering kan de bepaling worden ingezet. Het is redelijk de LMWH-dosering te verlagen bij een juist afgenomen en goed getimede bepaling die een te hoge anti-Xa-activiteit laat zien. Wees terughoudender met het verhogen van de LMWH-dosering bij een te lage anti-Xa-activiteit; doseer in ieder geval niet hoger dan de standaarddosering op basis van het gewicht. Alleen extreem overgewicht en een verlaagde anti-Xa-activiteit of een trombotische complicatie tijdens LMWH-behandeling in standaarddosering zijn goede indicaties voor een hogere dosering dan standaard. De anti-Xa-activiteit moet daarbij wel binnen de referentiewaarden blijven.

Artikelinformatie
Aanvaard op

Citeer dit artikel als

Ned Tijdschr Geneeskd. 2023;167:D7543
Vakgebied
Geneesmiddelen
Interne vakken
Labdiagnostiek
Auteursinformatie

LUMC, Leiden. Afd. Interne Geneeskunde: prof.dr. F.A. Klok, dr. P.L. den Exter en prof.dr. H.C.J. Eikenboom, internisten vasculaire geneeskunde. Afd. Klinische Chemie en Laboratoriumgeneeskunde: dr.ir. M. Bosma, klinisch chemicus.

Contact F.A. Klok (f.a.klok@lumc.nl)

Belangenverstrengeling

Belangenconflict en financiële ondersteuning: geen gemeld.

Auteur Belangenverstrengeling
F.A. (Erik) Klok ICMJE-formulier
Paul L. den Exter ICMJE-formulier
Madeleen Bosma ICMJE-formulier
H.C.J. (Jeroen) Eikenboom ICMJE-formulier
Dit artikel is gepubliceerd in het dossier
Farmacotherapie
Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties