De afgelopen jaren is er enige vooruitgang geweest in de behandeling met anti-HIV-middelen. Deze vooruitgang betreft zowel het aantal beschikbare middelen als de kennis omtrent de optimale dosering en het geschikte moment van toepassing. De levenscyclus van HIV biedt een aantal aangrijpingspunten voor interventie. Na binnendringen van het virion in de cel wordt het virale RNA in een DNA-kopie omgezet. Het virale DNA wordt geïntegreerd in het gastheergenoom, waarna in de – aldus chronisch geïnfecteerd geraakte – cel op een gegeven moment activering van de virale genen plaatsvindt gevolgd door transcriptie, translatie, klieving van de translatieprodukten, assemblage tot virionen en verlating door het virus van de cel via ‘budding’ (knopvorming) aan de membraan.
De anti-HIV-therapie die tot nu toe verreweg het meeste succes heeft, is de remming van het enzym ‘reverse transcriptase’ met behulp van nucleoside-analogen.
Remming van reverse transcriptase: zidovudine
Onlangs werden de eerste bevindingen aangaande de werkzaamheid van…
Artikelinformatie
Citeer dit artikel als
Reacties