Annemarie Becker

Wat wilde u vroeger worden?

‘Altijd al dokter. Als klein kind trouwens veearts, door het kijken naar James Herriot.’

Welke levende arts bewondert u het meest en waarom?

‘Esther Perel, een Belgische psychotherapeut. Zij inspireert mij door haar visie op relaties. Ook haar analyse dat we in deze seculiere maatschappij een te grote eigen verantwoordelijkheid voelen voor onze identiteit vind ik verhelderend.’

Wat is de grootste vergissing in uw carrière geweest?

‘Het onderwerp van mijn promotie: homocysteïne. Maar dat is wijsheid achteraf natuurlijk. Gelukkig ging het ook over diabetes mellitus en hart- en vaatziekten.’

Wat was de beste stap in uw carrière?

‘De studie Palliative Medicine in Cardiff; die was heel inspirerend en heeft mij een bredere kijk op de interactie met patiënten gegeven. Daarnaast de stap om zelf onderzoeksvoorstellen te schrijven, subsidie te verwerven en promovendi te begeleiden. Het kost energie, maar levert heel veel op. Ten derde het volgen van de cursus Loslaten. Het was volledig buiten mijn comfortzone, maar enorm verrijkend. Vooral het streven om niet direct te oordelen over anderen.’

Wat heeft u ertoe bewogen een artikel bij het NTvG in te dienen?

‘Ik werd gevraagd om een reeds gepubliceerd artikel van onze onderzoeksgroep te vertalen voor het NTvG. Dat doe ik natuurlijk graag, want het NTvG wordt meer gelezen dan de meeste internationale tijdschriften waar ik in publiceer.’

Wat zou u doen als u 1 dag de baas in Nederland kon zijn?

‘De belasting op vliegverkeer flink verhogen. Belachelijk dat je voor 35 euro naar Alicante kunt vliegen.’

Waar bent of was u het gelukkigst?

‘Geluk zit hem voor mij in kleine dagelijkse dingen; samen lachen of een prettig gesprek hebben, wandelen in de natuur, een glas wijn drinken in de zon.’

Wat is uw mooiste publicatie?

‘Het artikel dat ik in deze editie vertaald heb. Het gaat over een terugblik van nabestaanden van mensen met longkanker en dat is vrij uniek.’

Met welk dilemma worstelt u momenteel?

‘Mensen zeggen vaak aan het eind van hun leven dat ze liever minder hard gewerkt hadden. Hoe voorkom ik dat ik later ook zo terugkijk? Aan de andere kant wil ik later ook niet het idee hebben dat ik kansen heb laten liggen.’

Heeft u een ‘guilty pleasure’?

‘Ik kijk graag naar series met sterke vrouwen in de hoofdrol, zoals The Queens Gambit, Downton Abbey, The Crown en Rita. Maar ik voel me daar totaal niet schuldig over! Winkelen vind ik ook heerlijk.’

Welke persoonlijke ambities heeft u?

‘Onderzoek doen naar bijwerkingen tijdens en na behandeling van patiënten met kanker, om hun kwaliteit van leven te verbeteren. Ik wil uitzoeken hoe we het best bijwerkingen kunnen voorspellen of vroegtijdig signaleren. Dit laatste onderzoeken we nu in de SYMPRO-studie, waarbij patiënten met longkanker uit 14 ziekenhuizen wekelijks een symptomenlijst invullen en er een alert naar hun behandelteam gaat als er een significante verslechtering heeft plaatsgevonden.’

Waar kunt u zich over opwinden?

‘“Daily hassles”, zoals volle vuilniszakken, te harde muziek of ander onnodig lawaai, in de rij staan, honden die tegen me opspringen, als iets niet snel genoeg gaat enzovoorts.’

Als u nu geen longarts was, wat zou u dan het liefste zijn? En waarom?

‘Psychiater en longarts tegelijk; ik vind het enorm boeiend hoe mensen tot bepaalde gedachten komen. Daarnaast merk ik dat de beleving van fysieke prikkels beïnvloed wordt door emoties. Door een behandeling van angst met EMDR kan iemand bijvoorbeeld ook minder benauwdheid ervaren.’

Heeft u een tip voor studenten?

‘Luister goed naar wat een patiënt tussen de regels door zegt en ga daar direct op in. En vraag je bij met name oudere patiënten af of je met je acties wat goeds toevoegt aan hun kwaliteit van leven of levensduur.’

Wat is uw motto of lijfspreuk?

‘Maak je niet te druk om zaken buiten je invloedssfeer.’

Wat doet u om fit te blijven?

‘Krachttraining in een klein groepje leeftijdsgenoten; het is gezellig en ik word er mentaal en fysiek sterker door. Op zondagochtend ga ik vaak hardlopen met een collega-longarts.’

Wat doet u met familie en vrienden die aankomen met kwaaltjes?

‘Luisteren en zo min mogelijk advies geven, want dat is meestal niet het doel van hun verhaal.’

Wat zou u willen veranderen in de zorg?

‘Meer aandacht voor het nut van onze handelingen. Helpen we iemand echt met onze soms heel dure behandelingen? Investeren in personeel voor verzorging en verpleging heeft zichtbaar nut.’

Krijgen dokters genoeg betaald?

‘Mij hoor je niet klagen. Van een ton extra word ik niet gelukkiger.’

Aan wie zou u uw excuses willen aanbieden?

‘Aan mijn ouders; dat ik te weinig tijd voor ze uittrek. En aan mijn kinderen; dat ik geen zin heb in knutselen en voorlezen.’

Wat zou u geweten willen hebben toen u jong was?

‘Dat het een hardnekkig misverstand is dat je geluk bereikt door jezelf doelen te stellen en die te halen. Dat het oké is dat dingen soms waardeloos zijn.’

Wat trekt u meestal aan naar uw werk?

‘Een broek en een blouse en anders een jurk. En schoenen met hakken. Eigenlijk loop ik het liefst op klompen op het werk.’

Is de gedachte aan pensioen een droom of een nachtmerrie?

‘Een droom niet, maar het vooruitzicht van hele dagen de krant lezen, tennissen en koffiedrinken spreekt me wel aan. Aan de andere kant vind ik het idee van aftakeling en verval wel een nachtmerrie.’

Wat doet u met 1 miljoen euro?

‘Saai misschien, maar toch die hoge hypotheek aflossen.’