Analyse van de symptomen voorafgaand aan de diagnose ziekte van Wegener

Onderzoek
J.W. Cohen Tervaert
F.J. van der Woude
C.G.M. Kallenberg
Citeer dit artikel als
Ned Tijdschr Geneeskd. 1987;131:1391-4
Abstract

Samenvatting

De ziekte van Wegener staat bekend als een aandoening die zonder behandeling in korte tij d fataal verloopt. Minder bekend is dat de ziekte vaak sluipend begint. Bij 35 achtereenvolgende patiënten die voldeden aan de criteria voor de diagnose ziekte van Wegener bedroeg de tijdsduur tussen het optreden van het eerste symptoom en het tijdstip van diagnose gemiddeld 17,7 maanden. Bij 14 (40) van de 35 patiënten verstreken er 12 maanden of meer voordat de diagnose werd gesteld. Veel voorkomende initiële en (of) vroege symptomen waren neus-(17) en oorklachten (57). Daarnaast kwamen als prodromale symptomen voor: gewrichtsklachten (54), erytrocyturie (60), recidiverende sinusitis (49), huidafwijkingen (31), (epi)scleritis en (of) conjunctivitis (29).

Bij 11 van de 13 patiënten bij wie de diagnose gesteld werd na het invoeren van de anticytoplasmatische antistoffen(ACPA)test, bleek deze vanaf het tijdstip van vermoeden van de diagnose positief.

Geconcludeerd wordt dat indien één of meer van de vaak voorkomende beginsymptomen langdurig aanwezig zijn en (of) gepaard gaan met een sterk verhoogde BSE en (of) constitutionele symptomen, de ziekte van Wegener overwogen moet worden en er een indicatie bestaat voor het verrichten van de ACPA-test.

Auteursinformatie

Academisch Ziekenhuis, Kliniek voor Inwendige Geneeskunde, afd.

Klinische Immunologie en Nefrologie, Postbus 30.001, 9700 RB Groningen.

J.W.Cohen Tervaert, assistent-geneeskundige; dr.F.J.van der Woude en dr.C.G.M.Kallenberg, internisten.

Contact J.W.Cohen Tervaert

Heb je nog vragen na het lezen van dit artikel?
Check onze AI-tool en verbaas je over de antwoorden.
ASK NTVG

Ook interessant

Reacties